Θυμήσου!

Πόσο στή θλίψη μέσα η Ευτυχία γελά,

 

γιά ό,τι πρόφτασες στόν Κόσμο ωραίο νά ζήσεις!
Πώς μέσα στή Χαρά ζεί η σκιά τού Πόνου!
Χρυσάφι σπέρνει ό Έρωτας μά πύρινο . . .
Θάλασσα τρικυμισμένη . . .
Όπως τά Ρόδα μάθαμε πως αγκυλώνουν
μ’ Αγκάθια φορτωμένα . . .
Γέλα Ψυχή θλιμένη!

Θυμήσου!
Μπλέκονται οι στιγμές
μέσα στό Άσμα τής Αιώνιας Επιστροφής . . .
Θυμήσου!
Τό τώρα είναι τώρα μόνο γιά μιά Στιγμή
μά οι Στιγμές μετουσιώνονται καί ξεφεύγουν του Χρόνου
τού Χρόνου πού αντέχουμε νά κουβαλάμε . . .
Ό,τι συνέβη κάποτε-νά τό θυμάσαι,Ψυχή!
ό,τι συνέβει κάποτε,συμβαίνει τώρα
κι αέναα συνεχίζει . . .
Νά τό θυμάσαι-
ό,τι συνέβει κάποτε,συμβαίνει Πάντα.

 

-Σεμέλη-Κυριακή Λαμπίρη